درمان و پرداخت زخم با استفاده از پلاسما
۱- زخمها و فرایند درمان
زخمهای درمان ناپذیر یا کند درمان پوستی، هزینه قابل توجهی را برای مراقبت و درمان شامل می شوند که به‌نحو چشمگیری کیفیت زندگی بیماران را کاهش می دهد.
هر چند که زخمها و آسیبهای درمان زخم می توانند پیچیده باشند، تا حدودی مقاومت زخمهای سرکش در مقابل درمان نتیجه ای از تشخیص و ارزیابی اشتباه زخم است
و نیز به مدیریت ضعیف زخم و آسیبهای ناشی ازآن باز می گردد.
به همین دلیل، پیشرفت ابزار مراقبت و درمان زخمها، مانند ابزارهایی که بر اساس پرداخت پلاسمایی هستند،
می توانند ارزش چشمگیری برای بیماران و برای سیستم درمان سالم داشته باشد.
(الف) آسیب پوست ودرمان زخمها
هنگام آسیب، پوست توانایی قابل توجهی در بازیافت خود، از طریق فرایند بیو شیمی نشان می دهد. این فرایند درمان زخم را می توان به ۴ فاز تقسیم نمود:
۱-فاز ایست خونریزی
۲-فاز التهابی
۳-فاز باز یافت
۴-فاز بلوغ
(ب) عوامل موثر در درمان زخم
قاعدتاً، درمان عادی زخم، مراحل توصیف شده در بند قبل را دنبال می کند. در بسیاری از حالتها، التهاب اولیه می تواند بعنوان مرحله کلیدی در این درمان بحساب آید نه تنها برای مقابله با آلودگیهای باکتریایی، بلکه برای تکثیر و مهاجرت اولیه سلولی. طولانی شدن مرحله التهاب، مانع از حرکت به فاز سوم (باز یافت) شده و منجر به تداوم اختلال درمان، تخریب ECM و پیشرفت بافت مردگی می گردد. این طولانی شدن مرحله التهاب به دو علت است:
۱- عفونتهای شدید زخم
۲-کمبود اکسیژن (هیپوکسی)
